Wel eens gehoord van het ‘sociaal pensioen’ of van ‘succesvol gepensioneerd?’ Ik las erover en als (bijna) 55-plusser werd mijn interesse direct gewekt. Ik ben gek op succes en heb nog tot mijn 68ste-en-negen-maanden de tijd om uit te vogelen hoe ik dat kan behalen.
Mijn eerste gedachte laat me raden: als ik éindelijk met pensioen mag, dan wordt zeker van mij verwacht dat ik me inzet voor een maatschappelijk doel. En waarom? Omdat we door vergrijzing en ontgroening niet genoeg betaald personeel meer hebben? Dus dan mag ik billen vegen van mensen die nog ouder zijn dan ik? Of babysitten bij de weinige kinderen die er dan nog zijn? Of bestuurslid worden omdat jonge mensen geen tijd en zin hebben om ergens de verantwoording voor te nemen?
Zoals gezegd: ik ben ouder en dús wijzer. Mijn tweede gedachte was: Ik overdrijf. Vroeger was oud ook echt oud. Mijn oma, een kloeke zestiger, droeg een bloemetjesjurk, had een grijs permanentje en jaste de piepers terwijl ze tv keek. Tegenwoordig is zestig het nieuwe veertig, dus zal zeventig wel het nieuwe vijftig zijn. Zestigers en zeventigers hebben geen permanent, hun grijze haren zijn geverfd en ze dragen hippe kleding. Ze passen ook niet wekelijks op kleinkinderen want ze werken nog of reizen met hun camper de wereld rond.
Het mag: genieten van je vrije tijd. Daarnaast mogen we dus ook met sociaal pensioen. Een soort omgekeerde Maatschappelijke Dienst Tijd (MDT) die we jongeren tegenwoordig aanbieden. Je doet wat je leuk vindt op het moment dat je daar tijd voor hebt. Lekker helemaal anno-nu: flexibel. De talenten, competenties en ervaring die ik heb gaan niet verloren. Die mag ik straks doneren op een manier die voor mij zinvol is en bij mij en mijn leeftijd past. Of ik nu 60, 70 of 80-plus ben. Op een manier die mijn ‘oude dag’ kleur geeft en er misschien zelfs wel voor zorgt dat ik gezonder en gelukkiger blijf.
Verzilver talenten!
Dus: Lieve pensionado, krasse knar, ouwe rot in het vak: heb je een uurtje over of een tussenjaartje tussen twee wereldreizen? Verzilver dan je talenten bij een maatschappelijk doel. Ga iets doen waar je blij van wordt en waarbij je je verder kunt ontwikkelen, blijf je leven lang leren!
Dus: Lieve vrijwilligerscoördinator: zie de grijze golf als een gouden golf en verzilver hun talenten. Natuurlijk is het leuk om ook jongeren in je team op te nemen (wij hebben daar nog een leuke training voor: hoe maak ik mijn organisatie jongerenproof), maar vlak de oudjes niet uit. Zij hebben onvermoede talenten, een bom van levens- en werkervaring, veel meer tijd én ze zijn met veel. Heel veel. Dat is geen probleem voor de samenleving, maar juist een kans.
Dit najaar gaat INZET078! aan de slag met dit thema. Ons team bestaat uit twee vijftigers en een twintiger dus we kunnen prima intergenerationeel brainstormen, maar we gaan ook in gesprek met anderen om (on)mogelijkheden te verkennen. Heb jij nog ideeën en wil je meepraten? Laat het mij weten. Grijs is goud waard!
Caroline van der Mijle
